|
Documentairemaker Brian Lilla zegt dat hij van Oakland, Californië naar Napa is verhuisd om weg te zijn van wapengeweld, omdat hij en zijn vrouw kinderen wilden hebben. Eenmaal daar ontdekte hij druiventelers die Roundup op hun wijnstokken sproeiden en het verontrustte hem genoeg om er een film over te maken.
Lilla vertoonde de film vorige week tijdens een gratis vertoning in de Cross Walk Community Church in Napa. Na afloop was er een paneldiscussie met onder andere wijnmaker/wijngaardmanager Aron Weinkauf en een wijninkoper voor Dry Farm Wines, een website die alleen biologisch geteelde wijnen verkoopt.
"Er was een zeer diepgaande discussie over Napa Green, en is het echt groen," vertelde Lilla aan Wine-Searcher.
In feite is Napa Green een lokaal "duurzaamheidsprogramma" waarmee telers Roundup kunnen gebruiken. De film laat zien dat die druiventelers achterlopen, aangezien de stad Napa Roundup op stadseigendommen heeft verboden, net als Sonoma County. Als Napa Green-telers de film bekijken, zullen ze zich misschien bedenken.
"Toen we een vertoning hadden in Sebastopol, kwam er een man naar me toe en zei: 'Bedankt dat je dit hebt laten zien'," zei Lilla. "Hij zei: 'Ik heb wijngaarden rond Healdsburg.' Ik zei: 'Wat dacht je?' Hij zei: 'Ik denk dat ik moet stoppen met het gebruik van Roundup.'"
Het bewijsmateriaal dat Lilla in de film verzamelt, is verontrustend. Roundup-gebruik is zo gewoon in de VS, zowel in de landbouw als voor tuinieren en gazononderhoud, dat volgens de film 75 procent van de regen in de VS glyfosaat bevat. De USDA vond glyfosaat in biologische honing, havermout en babyvoeding. Lilla zei dat het zo populair is in de tarwe-industrie dat boeren Roundup nu vlak voor de oogst op het gewas gebruiken.
Roundup is niet alleen een Amerikaanse kwestie. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft het geclassificeerd als een "waarschijnlijk kankerverwekkende stof". Glyfosaat is of zal worden verboden in Duitsland, Mexico, Saoedi-Arabië en Vietnam.
"Children of the Vines", ondanks de titel en de Napa-setting, is niet echt een wijnfilm. In plaats daarvan is het een buitengewoon effectieve enge documentaire over de alomtegenwoordigheid en het gevaar van Roundup en zijn actieve ingrediënt glyfosaat.
Twee beangstigende punten die de film maakt, zijn dat glyfosaat zich in de loop van de tijd in het lichaam kan ophopen en dat de andere ingrediënten in Roundup, met name oppervlakteactieve stoffen die het gemakkelijker maken om op te nemen, glyfosaat gevaarlijker maken dan wanneer het op zichzelf wordt getest.
Een tuinman genaamd Dewayne "Lee" Johnson klaagde Monsanto, de makers van Roundup, aan nadat hij non-Hodgkin-lymfoom had ontwikkeld, een dodelijke vorm van kanker, en won in 2018 $ 289 miljoen van een jury. De prijs werd teruggebracht tot $ 21 miljoen na verschillende oproepen van Monsanto.
Bayer kocht Monsanto in 2018 voor 63 miljard dollar. Je zou denken dat duizenden andere rechtszaken met betrekking tot Roundup een aansprakelijkheid zouden zijn, maar in de film beweert Lilla dat Bayer nu meer dan $ 12 miljard per jaar verdient aan Roundup alleen. In 2020 stemde Bayer in met een schikking van $ 10,9 miljard waarvan het zei dat het ongeveer 75 procent van de 125.000 claims zou afhandelen.
Lilla interviewt Littorai-wijnmaker Ted Lemon over biologische landbouw.
"Als er één kanarie in de kolenmijn is, is het dat (glyfosaat) wordt aangetroffen in biologische wijn", zegt Lemon.
Maar wijn is eigenlijk alleen maar een kader in de film. Lilla zegt in het begin van de film dat hij geen enkele conventionele druiventeler in Napa zover kon krijgen om voor de camera te verschijnen (dit verbaast me niet), dus ging hij naar Missouri en vond boeren die erover wilden praten. Ten minste één is nog steeds een enthousiast voorstander, met het argument dat het Amerikaanse voedselsysteem het nodig heeft. Maar een ander, die 40 jaar lang Roundup gebruikte omdat hij dacht dat het veilig was, kreeg non-Hodgkin-lymfoom.
"Ik woon in Napa en ik ontdekte alles over het gebruik van Roundup in de wijngaarden door daar op mijn fiets te fietsen," vertelde Lilla aan Wine-Searcher. "Ik dacht dat ik in deze landelijke, mooie, agrarische regio woonde. Toen ik de sluier er weer overheen trok, was het, oh shit, deze plek is giftig. Toen ik de film maakte, wilde ik geen kijk uit naar Napa of naar de wijnindustrie, want het gaat niet alleen om de wijnindustrie. Het zit in ons water. Het is in onze speeltuinen. Dit is overal. En ik wist dat dit het verhaal was dat ik wilde vertellen.'
Er is een heldin in de film: Kim Konte, een voormalige reclameman die huisvrouw werd in Irvine, CA, die bezwaar maakte tegen het gebruik van Roundup in haar stad in haar parken en speeltuinen. Konte kreeg Irvine zover om het gebruik ervan op eigendommen van de stad te verbieden en richtte vervolgens een organisatie op met de naam Non-Toxic Neighbourhoods die met meer dan 200 steden heeft samengewerkt om Roundup te verbieden.
"Het gaat niet alleen om de wijnindustrie," zei Lilla. "Het gaat erom dat vastgoedbeheerbedrijven stoppen met het gebruik ervan in hotels en andere eigendommen. Onze laatste vertoning van het jaar is op 14 december op Vashon Island in Washington. Dat wordt georganiseerd door een manege die zich zorgen maakt over de effecten van Roundup op paarden."
"Children of the Vine" is Napa misschien niet echt een doorn in het oog, maar voor Lilla's volgende project werkt hij aan een serie over de onrustige Clover Flat Landfill genaamd "Garbage and Greed: Napa Valley."
Meer is te zien op YouTube: klik op deze link
|
