Beste wijnbouw(st)er,

De lente is op (meterologisch gezien) gestart op 21 maart maar gevoelsmatig lijkt hij nog lang niet gestart te zijn. Hier en daar is al een boom aan het knoppen maar verder zijn er nauwelijks tekenen aan de wand dat de lente daadwerkelijk in België is aangeland. De wijnbouwers kan zich niet permitteren hierop te wachten al is al druk in de weer om zijn percelen klaar te maken. De fytokasten aan te vullen en de veldmachines na te kijken…
In de buitenlandse media ging bijzonder veel aandacht naar het bankroet van de Silicon Valley Bank. Dit is/was een bank die zich erg toespitste op startups en nieuwe bedrijven waaronder erg veel wineries in de VS. Het failliet veroorzaakte dan ook in enorme schokgolf met hier en daar ook enkele bedrijven die ten onder gingen (wist je dit nog niet: lees het artikel in de nieuwsbrief hierover). In België heeft het gelukkig geen directe impact gehad op onze nog prille en kleine wijnindustrie...maar we kunnen er wel uit leren: het is niet altijd goed om uitsluitend halleluja-verhalen over Belgische wijn de wereld in te sturen en dit terwijl we allemaal weten dat (op enkele uitzonderlingen na) de meeste kelders nog uitpuilen van veel te dure ‘middelmatige’ wijnen.  Of in wijntermen: “de kruik gaat zolang te water…”  (don’t shoot the DJ)

Nieuw genetisch bewijs toont aan dat de wijnstok op twee locaties werd gedomesticeerd, en wel 3000 jaar eerder dan eerder werd gedacht

Een belangrijke, grote studie waarbij 89 onderzoekers van 23 verschillende instellingen betrokken waren, heeft het verhaal over de oorsprong van wijnstokken veranderd. Het artikel van Yang Dong en collega's, gepubliceerd in het toonaangevende tijdschrift Science, laat zien dat in plaats van dat de wijnstok één domesticatiecentrum had - voorheen werd gedacht dat het de zuidelijke Kaukasus was (het huidige Georgië, Armenië en Azerbeidzjan) zo'n 8000 jaar geleden - er twee gelijktijdige domesticatiegebeurtenissen 11.000 jaar geleden, met een in het nabije oosten (de Levant; het huidige Israël, Palestina, Libanon en Jordanië) en de andere in de Kaukasus.

Maar dit is het echt interessante deel: de gedomesticeerde wijnstokken uit de Levant vonden hun weg naar het westen met menselijke populaties en door een reeks introgressies (toevallige kruising met wilde wijnstokken) in Europa gaven ze aanleiding tot de Vitis vinifera-variëteiten die tegenwoordig op grote schaal worden verbouwd. De gedomesticeerde wijnstokken uit de Kaukasus, waarvan tot nu toe werd gedacht dat ze de voorlopers waren van wijndruiven wereldwijd, gaven aanleiding tot de variëteiten die momenteel in Georgië en Armenië worden verbouwd, en zijn behoorlijk verschillend van oorsprong, hoewel vergelijkbare selectieve druk die gepaard gaat met domesticatie beide wijngroepen ertoe heeft gebracht druiven gedeelde kenmerken.

Ze konden deze opsplitsen in 4 wilde groepen en 6 viniferagroepen (West-Aziatische tafeldruiven, Kaukasische wijndruiven, Muscat-tafel- en wijndruiven, Balkanwijndruiven, Iberische wijndruiven en West-Europese wijndruiven).

De wilde wijnstokken van V. sylvestris werden ongeveer 500.000 jaar geleden door ijstijden in twee populaties gesplitst: westelijk en oostelijk. Vervolgens splitste de laatste glaciale opmars het oostelijke ecotype van sylvestris in twee groepen, die elk aanleiding gaven tot domesticatiegebeurtenissen, 1000 km uit elkaar en tegelijkertijd 11.000 jaar geleden. Eén bevond zich in het nabije oosten (de Levant; CG1 voor ‘gecultiveerde druif 1’), en één bevond zich in de Kaukasus (CG2).

Eerdere studies uit de archeologie en wat beperkt genetisch werk hadden gesuggereerd dat de Georgisch/Armeense CG2-variëteiten de eerste gedomesticeerde waren en vervolgens aanleiding gaven tot de druivensoorten die tegenwoordig op grote schaal worden verbouwd, samen met de neolithische verspreiding van de landbouw naar Europa. Maar deze nieuwe resultaten tonen aan dat de CG2-cultivars voornamelijk beperkt waren tot beide zijden van het Kaukasusgebergte, met een relatief beperkte verspreiding in het Karpatenbekken. Deze domesticatie speelde een vrij ondergeschikte rol bij de diversificatie van wijnstokken. De bestaande Georgische variëteiten verschillen nogal van de meeste westerse variëteiten.

Ter vergelijking: de CG1-domesticatie, die aanvankelijk bedoeld was voor tafeldruiven voor consumptie en niet voor het maken van wijn, had uiteindelijk een enorme invloed op de moderne wijnwereld. Vanuit de Levant verspreidden deze gedomesticeerde V. vinifera-druiven zich oostwaarts door Centraal-Azië naar India en China, langs de Inner Asian Mountain Corridor (een reis die door andere gewassen wordt gemaakt). En ze verspreidden zich noordwaarts naar de Kaukasus over het Zagros-gebergte, en vervolgens noordwestelijk door Anatolië naar de Balkan. En ze verspreidden zich ook westwaarts over de Noord-Afrikaanse kust. Het belangrijkste voor wijn was dat ze ook naar Iberia en West-Europa reisden.

'Deze resultaten zetten ons ertoe aan om het verhaal van de domesticatie van wijnstokken te heroverwegen, vooral in termen van waar onze wijn vandaan kwam', zegt professor Robin Allaby van de Universiteit van Warwick, waar hij aan het hoofd staat van een groep die zich bezighoudt met de evolutie en domesticatie van planten. ‘Vroeger dacht men dat het maken van wijn vooral uit de zuidelijke Kaukasus kwam. Deze studie toont echter aan dat er tegelijkertijd ongeveer 1000 km uit elkaar lagen, en onze wijn is eigenlijk afkomstig van druivenrassen die in het Nabije Oosten werden gedomesticeerd om te eten in plaats van wijn. Toen die druiven echter naar Europa kwamen, kruisten ze met lokale wilde druiven, waardoor kleinere, minder zoete druiven met dikkere schil ontstonden die niet zo goed waren om te eten, maar eigenlijk geweldig om wijn van te maken. Het kan een toevallige ontdekking zijn geweest. Het grootste deel van ons wijnerfgoed komt uit die lijn.'

Wil je meer weten: hier is de link

Door: Britt Karlsson

We misten een belangrijk jubileum met een paar maanden. In 2022 was het 200 jaar geleden dat Louis Pasteur werd geboren. Pasteur is een persoon die elke wijnliefhebber moet eren. Zijn belang voor de ontwikkeling van wijn kan niet genoeg worden benadrukt.

Hij groeide op in Arbois in de Jurastreek en woonde hier een deel van zijn leven. Op verzoek van keizer Napoleon III kocht hij een kleine wijngaard buiten de stad om zijn experimenten uit te kunnen voeren. Deze experimenten zouden later veel verklaren, zowel wat betreft het fermentatieproces van de wijn als de ziekten waaraan de wijnstokken lijden.

Zo realiseerde hij zich dat verhitting bepaalde gebreken in de wijn zou kunnen voorkomen. Pasteurisatie was geboren, ook al zouden de belangrijkste toepassingen niet voor wijn zijn.

 Een mijlpaal voor de wijnproductie was zijn onderzoek en uitleg over de micro-organismen die de wijn laten fermenteren. Pasteur ontwikkelde ook een vaccin tegen hondsdolheid. Onder vele andere dingen.

Fourth Wave Wines zette een stap voorwaarts op het gebied van duurzame verpakkingen, met de lancering van de allereerste labelloze wijn, Crate, ontworpen door het duurzame drankenmerk Denomination. Crate is op vat gerijpte wijn die wordt geproduceerd uit verschillende Australische rode wijnregio's met een duurzame voetafdruk. Het ontwerp maakt een einde aan niet-duurzame merkmaterialen en optimaliseert de enige noodzakelijke verpakkingscomponenten. Alle essentiële merkinformatie is te vinden in de kleine ruimte van een capsule.

 Bron: Wijntitels

De afgelopen 26 jaar heeft James Sweetapple meer dan 700.000 insecten in zijn wijnmakerij geïntroduceerd om het milieu te herstellen en het gebruik van chemicaliën te verminderen. Het komt terwijl Australië wordt geconfronteerd met een "insectenapocalyps" met een bevolkingsafname met tot wel 2,5 procent per jaar.

Door roofdierinsecten, zoals lieveheersbeestjes en gaasvliegen, te promoten, zei de heer Sweetapple dat hij zijn behoefte aan chemicaliën in zijn wijngaard nabij Orange, in het centrale westen van New South Wales, had weggenomen.  "Het draait allemaal om balans. Als je een pesticide gebruikt, doodt dat alle goede en slechte insecten," zei hij.  "De slechte bugs zullen als eerste terugkomen, dus als je het ecosysteem gaat rotzooien, blijf je achter met een ramp."   Door dit te doen, zei de heer Sweetapple dat het hem "tijd en geld" had bespaard.  "Je hoeft geen vat, blik of fles van iets te kopen. Je hoeft het niet in je spuitvat te mengen, je beschermende kleding aan te trekken en met je tractor de rijen op en neer te rijden."

Inheemse insectenplanten zoals lellen en rozemarijn zijn een essentiële habitat voor het bevorderen van nuttige insecten. Door meer dan 2.000 inboorlingen te planten, zei de heer Sweetapple dat het de wijngaard had beschermd tegen ongedierte zoals de lichtbruine appelmot. "We krijgen geen beestjes en rupsen in de druiven of de wijn. De mot is bijzonder slecht omdat hij zich in de tros verbergt en de bessen doodt," zei hij.

"Door op natuurlijke wijze lichtbruine appelmotten in de wijngaard te elimineren, heb je een veel gemakkelijkere en gelukkigere oogst." Volgens een studie van de Universiteit van Sydney zijn de wereldwijde insectenpopulaties de afgelopen 40 jaar met gemiddeld 41 procent afgenomen.

Lizzy Lowe van Cesar Australia, een onderzoeksgroep op het gebied van biodiversiteit, zei dat landbouwpraktijken een belangrijke bijdrage hebben geleverd. "Over de hele wereld is er een echte achteruitgang in insectendiversiteit en het aantal soorten dat er is," zei dr. Lowe.  "Het overmatig gebruik van insecticiden is een van de drijvende factoren, maar we zien ook het verlies van leefgebied voor veel van deze soorten."

Dr. Lowe zei dat het promoten van roofdierinsecten vaak effectiever was dan chemicaliën bij het bestrijden van ongedierte.  "Het terugbrengen van de biodiversiteit in deze landbouwsystemen is een enorm voordeel, niet alleen voor het milieu, maar ook voor de teelt van gewassen", zei ze.

De 2023 Best Viticulture Paper, "Electrical Stimulation as a Potential Technique for Enlarging Table Grape Size by Enhancing Cell Division", is geschreven door Daisuke Mori, Norimichi Hanya, Yoshinao Aoki en Shunji Suzuki* van de Universiteit van Yamanashi, Japan; en Hiroshi Kanamaru en Yoshiyuki Masamura van NIHONSHINKO Co., Ltd., Japan.

Voor Best Enology Paper selecteerde ASEV "Fertilize or Supplement: The Impact of Nitrogen on Vine Productivity and Wine Sensory Properties in Chardonnay," door Tian Tian van de University of California Cooperative Extension, Kern County, en Oregon State University, Corvallis's Meghan Ruppel, James Osborne, Elizabeth Tomasino en R. Paul Schreiner*.

klik op de foto om het video-fragment te zien...

Door Grace O'Dea

Onderzoekers zeggen dat mottenetende vleermuizen de sleutel kunnen zijn tot een drastische vermindering van het gebruik van pesticiden in wijnmakerijen, waardoor de industrie jaarlijks mogelijk $ 50 miljoen per jaar kan besparen. Onderzoekers zouden dan het aantal vleermuizen en habitats in wijngaarden kunnen vergroten door kunstmatige holtes te creëren. Het onderzoek, dat momenteel aan de gang is aan de Universiteit van New England, kwam tot stand nadat onderzoekers naar een Chileens project met een soortgelijk uitgangspunt hadden gekeken.

Hoofdonderzoeker Zenon Czenze zei dat de eerste stap van het project was om erachter te komen welke deelnemende wijngaarden al vleermuizen ter plaatse hadden en wat ze aten. Tot nu toe hebben twee wijnmakerijen in de Northern Tablelands van NSW zich aangemeld, en nog eens zes daarbuiten zijn geïnteresseerd.  "We vinden verschillende soorten vleermuizen... in de wijngaard en we hebben ze akoestisch opgenomen met behulp van echolocatierecorders," zei dr. Czenze. "We weten dat ze inderdaad aan de randen van wijngaarden en zelfs in het midden van de gewassen foerageren."

Als uit DNA-testen van de uitwerpselen van vleermuizen blijkt dat deze kleinere insectenetende vleermuizen deze motten eten, denkt het onderzoeksteam dat de wijnindustrie zou kunnen stoppen met het gebruik van jaarlijks $ 50 miljoen aan pesticiden. Dr. Czenze zei dat zijn teams willen weten welke soorten habitats deze vleermuizen aantrekken en het aantal vleermuizen in wijnmakerijen willen vergroten.

"Als we kunnen begrijpen aan welk type microklimaten de dieren de voorkeur geven, dan is de volgende stap voor het wijngaardproject het installeren van een bos kunstmatige boomholten in de inheemse struik rond de wijngaarden en die habitat verbeteren om hopelijk het aantal vleermuizen te vergroten, " hij zei.

"Als we het aantal vleermuizen in de wijngaarden kunnen vergroten, kunnen we hopelijk de ongediertebestrijding vergroten en bedreigde soorten beschermen met een groter leefgebied, dus het is echt een win-winsituatie."

Rob Grant is de wijngaardmanager bij Petersons in Armidale en zei dat samenwerking met onderzoekers zijn wijnmakerij zou helpen een marktleider te worden. "Er zijn hier een paar UNE-dingen naar buiten gekomen. Het is altijd goed om ze hier te hebben, want als ze iets vinden, lopen we voorop", zei hij. "Met de vleermuizen is het goed om te weten welke bugs we hebben en kunnen we meer leren van [onderzoekers]." De heer Grant was enthousiast over het potentieel voor een duurzaam alternatief voor pesticiden.

Dr. Czenze zou graag zien dat het project buiten de Northern Tablelands uitgroeit en zich over het hele land uitbreidt nadat hij interesse heeft gekregen van zes andere wijnmakerijen. "Wijngaarden zijn niet alleen hier in de plateaus. Ze zijn in heel NSW. Ze zijn in het hele land," zei hij. "Als we op betrouwbare wijze kunnen aantonen dat de kosten van het creëren van leefgebieden voor vleermuizen aanzienlijk lager zijn dan de kosten van pesticiden, dan kunnen we hopelijk deze paradigmaverschuiving zien in de praktijken van biodiversiteitsbeheer op landbouwbedrijven, die kunnen worden toegepast op wijngaarden en mogelijk ook op andere gewassen die ook mottenplagen hebben." ."

 Dr. Czenze hoopte dat het onderzoek van Australië een internationale leider zou maken als het ging om natuurlijke vleermuisbestrijding.

Bij het op een na grootste bankfaillissement in de geschiedenis van de VS ging de in Californië gevestigde Silicon Valley Bank vorige week onder curatele als gevolg van onvoldoende liquiditeit en insolventie. De bank was nauw betrokken bij zowel de tech start-up als de wijnsector en bracht deze soms samen. Een mooi samenvatting van Robert Joseph.

Totdat het nieuws over de ineenstorting vorige week bekend werd, hadden maar weinig mensen buiten de VS gehoord van Silicon Valley Bank, de 16e grootste bank van dat land. Ook in Noord-Amerika deed zijn naam de luidste bellen rinkelen in thuisstaat Californië en vooral in de wereld van tech start-ups waar Silicon Valley synoniem voor is.

Minder algemeen opgemerkt, tot nu toe, was de rol die SVB heeft gespeeld in de Amerikaanse wijnindustrie. Het is niet overdreven om te zeggen dat de wijndivisie van de bank, zeer publiekelijk geleid door Rob McMillan, de oprichter en uitvoerend vice-president, een centrale pijler is geweest van de wijnwereld in Californië, Washington en Oregon. Veel meer wijnmakerijen kunnen lenen van American Ag Credit (Farm Credit), maar SVB heeft sinds 1994 meer dan $ 4 miljard aan de industrie geleend. Het huidige cijfer is ongeveer $ 1 miljard, dat naar naar schatting 450 klanten is gegaan.

Een aanzienlijk groter aantal wijnmakerijen en druiventelers bankiert echter bij SVB, en elk jaar hebben honderden gegevens bijgedragen aan het zeer gerespecteerde State of the Wine Industry Report van McMillan en de conferentie die de jaarlijkse publicatie markeerde. Naast dit document van onschatbare waarde is McMillan ook een betrouwbare bron geworden van up-to-date informatie over de Amerikaanse wijnmarkt als geheel. (zie afbeelding hieronder die typisch was voor de vele links waar zijn rapport te lezen viel)  Zijn Peer Group-analyse van 100 jaarrekeningen was bijvoorbeeld een essentiële maatstaf voor de evolutie van DTC - Direct-to-Consumer-distributie.

Of ze nu geld op de bank storten of er geld van lenen, veel Amerikaanse druiventelers en eigenaren van wijnhuizen vertrouwden op het inzicht en advies van de SVB bij het maken van lange-termijn-plannen. Ze moeten nu vrijwel zeker relaties aangaan en opbouwen met nieuwe bankiers die misschien een andere kijk hebben op de leningen die ze hebben onderhandeld en waarover ze in de toekomst willen onderhandelen.

Er was een mooie symbiose in de relaties van de bank met twee van de beroemdste valleien in Noord-Amerika: Silicon en Napa. Tech-durfkapitalisten die bij SVB bankierden, werden vaak uitgenodigd om de 90 minuten durende rit naar het noorden te maken om rijkelijk te worden vermaakt in de wijnmakerijen van hun klanten. Onvermijdelijk kwamen enkele van de meer succesvolle van deze hoogvliegers toen in de verleiding om hun eigen wijngaarden en wijnbedrijven te kopen.

Volgens S&P Global Market Intelligence had 97% van de SVB-rekeninghouders deposito's van meer dan $ 250.000 gedekt door de Amerikaanse Federal Deposit Insurance Corporation. Men denkt inderdaad dat de gemiddelde klant $ 3,5 miljoen op de bank had staan, dus gezien die gemiddelde storting van $ 3,5 miljoen, was er geen tekort aan klanten die het zich konden veroorloven een deel van hun vermogen te besteden aan een 'Napa-levensstijl'.

In de eerste twee decennia van deze eeuw zijn de kosten van eersteklas Napa Valley-wijngaarden ruwweg verdrievoudigd, van $ 150,00 per acre (€ 346.000 per ha) tot $ 450.000 (€ 1.037.000), waarbij sommige topeigendommen meer dan $ 750.000 per acre kosten. .(€ 1.726.000).

In hoeverre de komst van dit geld heeft bijgedragen aan deze groei is discutabel. Een insider van Napa zegt: "Misschien hebben een paar techneuten wijngaarden gekocht, maar dat heeft hun waarden niet verhoogd." De insider geeft de schuld aan “andere marktdynamiek.

Een andere, eveneens goed geïnformeerde bron, is het ermee eens dat technologie-investeerders zeker niet de "primaire drijfveer" waren, maar "ze zeker een belangrijke bijdrage leveren aan de stijgingen".
De prijzen van Napa-druiven stegen samen met de kosten van het land, wat mede de normalisering van flessen rode wijn met verkoopprijzen van $ 100-200 of meer verklaart. Deze prijzen, en proeflokalen zoals Spottiswoode's die bezoekers $ 75 vragen om drie van zijn wijnen te proeven, zijn aantoonbaar relevanter voor mensen die te maken hebben met de financiële wereld en tech start-ups dan voor de gemiddelde Amerikaanse wijndrinker.

De toekomst van de bank is op het moment van schrijven onzeker. Tijdens het weekend werd echter in een gezamenlijke verklaring van het Amerikaanse ministerie van Financiën, de gouverneurs van het Federal Reserve System en de FDIC aangekondigd dat "deposanten vanaf maandag 13 maart toegang zullen hebben tot al hun geld".

De FDIC is dringend op zoek naar een koper. Misschien niet verrassend, heeft Elon Musk - via Twitter - gezegd dat hij "open" zou staan ​​om het te verwerven. Alles is mogelijk, maar dit wordt niet als een waarschijnlijk resultaat beschouwd. Een veel geloofwaardiger mogelijkheid is dat de wijndivisie een toekomstig onderkomen vindt bij een bank met ervaring in landbouwleningen.

De Britse dochteronderneming is snel gekocht door HSBC zonder enige financiële hulp van de Britse overheid, wat wijst op de fundamentele gezondheid van dat deel van het bedrijf.

De Amerikaanse aankondiging betekent dat spaarders opgelucht adem kunnen halen, net als werknemers van wijnmakerijen en tech start-ups wier salaris en zelfs baan mogelijk in gevaar zijn gekomen.

Als aandeelhouder heeft Rob McMillan dergelijke bescherming niet en zijn rol als leverancier van gegevens en analyses aan de Amerikaanse wijnindustrie is onzeker.

Rob McMillan

Hij schreef tijdens het weekend: "Tenzij de wijndivisie de komende week of zo onder een ander merk werkt, kan ik met een redelijke mate van zekerheid zeggen dat ik dit jaar geen Direct to Consumer benchmarking-informatie zal kunnen produceren" en het State of the Industry Report is "natuurlijk in de lucht". Veel mensen, zegt hij, 'willen dat zo doorzetten, maar ik zal moeten zien hoe het uitpakt. Hoewel SVB deze rapporten gratis heeft gemaakt, zijn er aanzienlijke kosten verbonden aan de productie ervan en zou de logistiek moeten worden gedekt - analyse, schrijven, opmaak, ontwerp. Er komt veel kijken bij de totstandkoming van het rapport.”

Bij het ter perse gaan, zei McMillan: "We staan ​​open voor zaken. De FDIC heeft ons nog steeds niet verkocht. We maken voorschotten op leningen en mensen gebruiken hun deposito's volledig. Op dit moment hebben we een onbeperkte depositogarantie van de Amerikaanse regering. Ik zou echter niet zeggen dat we op de oude voet werken. Het zal hobbelig zijn, maar we zorgen voor klanten.'